Leuke brievenbuspost

Ik werd onlangs lid van  het nieuwe facebook-groepje "Leuke brievenbuspost".  De bedoeling is om een briefje/kaartje naar elkaar te versturen, maar ook met iets zelfgemaakt erbij (het moet in een enveloppe passen).  Er gaat steeds rond een thema gewerkt worden.


Als eerste thema werd de oproep gelanceerd om een envelopje vol geluk te versturen naar elkaar.

Zo tof, om gewoon naar iemand die je niet kent een potje vol geluk te sturen.


Zelf ging ik aan de slag met magneetjes.
Magneetjes, die kan iedereen wel gebruiken.


Ook het kaartje maakte ik zelf.

Zelf kreeg ik deze enveloppe in de bus :

De enveloppe op zich vond ik al geweldig, ook de inhoud was super!


Een leuke boodschappentas en een boekje met leuke quotes.

Ik ben in elk geval al benieuwd naar het volgende thema.

Gehaakte lappenpoppen - deel 5

Als je zo een lading lappenpoppen al klaargemaakt hebt, dan weet je dat ooit de vraag komt "mama, wanneer maak je nu eens eentje voor mij?"


En gelijk heeft ze, om dat te vragen, want ze zijn allemaal zo leuk.


Ik liet haar dus kiezen uit de boekjes.  Na lang wikken en wegen, had ze gekozen : een pinguïn moest het worden.  Het mocht zelfs een mini-exemplaartje zijn.  Want hey, dan kan je er binnenkort nog eens eentje maken voor mij, he mama.  De stiekemerd 💖

Gehaakte lappenpoppen - deel 4

Het jongste zoontje van mijn broer werd afgelopen zondag 1 jaar.  Ineens ook een reden om hem te dopen. 

Als extra cadeautje, uiteraard, een lappenpop.

Deze keer een nijlpaard.

Supermooi, in het Rio garen - kleurtje 011, gekocht bij wolenzo.

Over bijtjes en cactussen

Als je vriendinnetje aan een nieuw hoofdstuk aan haar leven begint, dan hoort daar uiteraard een gepast geschenk bij.


En als dat vriendinnetje dan helemaal gek is op bijtjes en cactussen, dan maakt dat het kiezen van een gepast geschenk een beetje makkelijker.


Eerst en vooral aan de slag met wol en haakpen.


Een pannenlap in bijtjesmotief :

Wol : Lammy Rio 4 geel en zwart van wolenzo

 Onderzettertjes :

Wol : Lammy Rio 4 geel en zwart van wolenzo

 Ook maakte ik nog enkele bijenmagneetjes.

Ik vond toffe stenen cactusjes, een leuke plateau.  En het bijtje aan de verpakking maakte het cadeautje helemaal af.

Gehaakte lappenpoppen - deel 3

Mama, mijn dansjuf is zwanger.  Haak jij voor haar ook wat?
Oh, zo'n vosje lijkt me tof!  Wil je dat voor haar maken?

En ja, wat doet mama dan?  Juist, een vosje haken.
Ik speelde wel een beetje "vals", en nam voor deze vos het patroontje van de mini-lappenpop.

Mama snel klaar, dochterlief gelukkig en de dansjuf blij met haar cadeautje.  Een win-win-win-situatie, niet?

Kroontjes

Een vriendin plaatste een oproep op facebook "wie  van haar vriendjes kon helpen met het maken van gehaakte kroontjes voor een thema op school."


Soms heb ik nood aan zulke projecten, zo van die massaprojecten,  waarbij je niet heel de tijd moet nadenken.  Ik vroeg haar me het patroontje eerst even te laten bestuderen. En aangezien het allemaal wel mee viel, die beschrijving. 


Hop, ik ging aan de slag.  Op zich een fijne bezigheid.  Deze kroontjes kregen een gelukkige kleine nieuwe eigenaar :

Tuurlijk wou poppemie ook een kroontje.  Eigenlijk moet ik dat nog altijd maken, komt er wel eens van, denk ik. 


Voor wie ook aan de slag wil gaan, het patroontje kan je hier vinden :


http://www.wolplein.nl/blog/kroontje-haken/

Gehaakte lappenpoppen - deel 2

In mijn vorige post gaf ik al mee dat er een aantal gehaakte lappenpoppen uit mijn haaknaald gekropen waren.


Nu ook deze lappenpop bij de nieuwe eigenaar is, kan ik hem ook trots tonen.


De eenhoorn is eigenlijk de eerste lappenpop, die ik maakte.  Het leek me een echt leuk patroontje voor een baby-meisje op komst.





Blij was ik toen alle stukjes in elkaar stonden.  De manen achteraan, vond ik persoonlijk wel een heel werkje. 
Maar het eindresultaat, was in 1 woord prachtig.

De eenhoorn is gehaakt in roze rio wol en in witte rio wol, gekocht bij wolenzo.




Deze eenhoorn maakte een Nederlandse vriendin en haar kersverse babymeid heel blij.


In het pakketje dat ik haar opstuurde, stak ik ook nog een haarspeldjesbord en enkele haarspeldjes.

Een heerlijk cadeautje.

Trouwcadeautje

Alweer even geleden, de laatste blogpost.
Maar creatief hebben we niet stilgezeten, integendeel.  Materiaal genoeg om meteen deze week een aantal posts online te zwieren.


Begin mei waren we uitgenodigd op een trouwfeest.
De ouders van een vriendje uit de klas van poppemie trouwden.  Samen met een aantal koppels werden we uitgenodigd.


Dus eerst samen met poppemie en vriendjes naar de burgerlijke trouw.


Hilariteit als ze na de ceremonie poseerde met mijn glaasje cava.

Om af te geven aan het gemeentehuis wou poppemie wat maken.  Aangezien ze nu volledig in de ban van pixellen is, maakte ze een toffe sleutelhanger.

Zelf vond ik dit wel leuk om af te geven aan het gemeentehuis.  Een keertje iets anders dan bloemen :

 Voor het avondfeest legden we allemaal samen.  We vonden in Breda tijdens een gezinsuitje een toffe spaarpot van een camper.  Daaraan maakte ik allemaal hartjes vast.  Een leuk dienblaadje met onze namen eraan. En we waren klaar om een avondje te gaan dansen.

gehaakte lappenpoppen

Met kerst kreeg ik de boeken gehaakte lappenpoppen van à la sasha cadeau.  Die staken al langer mijn ogen uit, dus helemaal blij toen ik mijn pakje open maakte.
Vooraleer uiteindelijk te starten met een projectje uit het boek, heb ik me avonden bezig gehouden met te bladeren.  Te kijken welk projectje ik eerst zou maken.


Intussen zijn er al een aantal lappenpoppen uit de haaknaald ontstaan. Allemaal cadeautjes! 


Momenteel heeft nog maar 1 exemplaar ons huisje verlaten, dus er volgen nog wel een aantal blogberichten met lappenpopjes.  Maar ze zijn zo leuk om te maken en zo schattig.

Deze panda maakte een panda-lover superblij :

Die oogjes, zo mooi, niet?

Housewarming cadeautje

Een weekje geleden mochten we met housewarming bij vrienden.


Met de vriendenhoop kochten we een mooi streekproductenpakket.

Wij bestelden het pakketje hier.  Meer info over de Vlaams-Brabantse streefproducten vind je hier.




Maar ook een zelfgemaakte cadeautje nam ik mee.  Want dat is altijd leuk om te krijgen, niet?


Koekjes en thee in een mooi blikjes zijn altijd fijn.
Op een knutselnamiddag vulden we een pot theelichtjes met washitape.
En ja, ook hier weer gehaakte pannenlappen.  Ne mens in bezigheidstherapie maakt nu eenmaal veel hetzelfde. 😂

Op babybezoek

Een vriendin werd voor de tweede keer mama van een lief klein prinsesje.

Op babybezoek dan om dat kleine prinsesje te gaan bewonderen.  Op slag verliefd, wat was ik vergeten dat die pasgeboren kindjes, zo schattig zijn, zo lekker ruiken.....

En ja, op babybezoek neem je natuurlijk zelfgemaakte cadeautjes mee he.

Een gehaakte knuffelkonijn.  Zo tof om te maken.  Ik vond het patroontje hier.

Een speldjesbord met een aantal speldjes.

Trots

Trots op dat, niet meer zo kleine, prinsesje van ons.

Al een tijdje liep Elise met het idee rond om haar haartjes te doneren.  Zieke kindjes helpen, dat wou ze doen.

En ja, als ouder kan je zo'n idee alleen maar toejuichen.

Regelmatig werd de staart dan ook gemeten.  En toen die lang genoeg was, moest ik een enveloppe aanvragen.  

Nog even twijfel, want toch wel een grote beslissing, maar op een dag was ze er klaar voor.  Vake is kapper, dus een afspraak bij de schoonvader.  Haartjes wassen en richting vake.

Ik laat de foto's voor zich spreken :

* de voor-foto's (haartjes net gewassen). En ja, Chiro kleren al aan (want bij vake-kapper kunnen we ook op zondag terecht):

* nog eens nameten, ja hoor, meer dan 20cm staart :

 * daar gaat de schaar erin:

En of dat we zelf trots zijn: 

De inhoud voor de enveloppe :

Onze knappe mie : 

Swapperdapper : home sweet home swap

Op het facebook-groepje "Swapperdapper : handgemaakt met liefde" werd begin dit jaar door Marieke een nieuwe swap gelanceerd.  Bedoeling van het swapgroepje is om enkel maar handgemaakte spulletjes te maken voor jouw swapmaatje.


Het thema van de swap "Home sweet home".  Alleen maar dingen voor in en rond het huis.  Een uitdaging, en om mezelf wat uit te dagen, besloot ik om mee te swappen.


Spannend toen het mailtje met de inlichtingsfiche van mijn swapmaatje in mijn mailbox terecht kwam.  Maar met het lezen van de inlichtingsfiche kwamen de ideetjes naar boven.   Ik besloot om in de kleuren zwart/wit te gaan werken.  En haakte zo pannenlappen, onderzettertjes en een mandje.  Aan het mandje haakte ik een glitterrandje in zwart.  Subtiel, maar geslaagd, al zeg ik het zelf 😁.
Ook een setje van de onderzettertjes voorzag ik van een glitterrandje.
De gehaakte slinger vond ik persoonlijk iets minder geslaagd, maar paste perfect in het swapthema.


Met dochterlief knutselde ik een setje kaarsen.  Aan de theelichtjes deden we washi-tape (jawel in zwart/wit) en de dinerkaarsen daar deden we kaarstransfers aan.  Die kaarstransfers had ik al een hele tijd liggen in de hobbykast, dus dat werd tijd om deze ook eens te gebruiken.


En dan maakte ik nog enkele magneetjes van houten huisjes (ook perfect voor het swapthema).

En swappen is zo fijn.  Tijdens het maak-proces ben je alleen maar bezig om voor je swapmaatje het perfecte pakketje samen te stellen.  En plots, krijg je ook een mailtje dat er ook voor jou een pakketje klaar ligt in het postpunt.


Ik mocht dit openen :

• een superleuke naamstempel voor dochterlief
• kaarsjes met opdruk
• een bokaaltje theelichtjes (met jawel, washi-tape)
• en als laatste een handgesneden letterslinger.  Wat een werk moet daar wel ingekropen zijn.

Dank je wel, Leen , voor het fijne swappakje.  En dank je wel, Marieke, voor de organisatie van de swap!

Pannenlappen

Tijdens mijn "slechte" periode kwam stilletjes aan de zin weer terug om te haken.
Het haken had eigenlijk een therapeutisch effect op me : het hielp om te ontspannen, om niet na te denken.  En al waren het allemaal relatief simpele projectjes, ik fleurde er wel weer van op.  

Zo maakte ik een hele resem portemonneetjes, die ik schonk om te verkopen voor het goede doel.  Dubbel goed gevoel dus.

En ging ik aan de slag om pannenlappen te haken. De meeste gaf ik intussen cadeau, maar eentje kreeg een plaatsje in onze keuken.  Ik maakte deze in de kleuren van onze keuken : rood en grijs.  En volgens mij zal die me altijd herinneren hoe sterk ik was om uit mijn dal te klauteren.

deze maakte ik 3 keer

soms wordt het allemaal wat te veel....

In mijn laatste post van 2016 gaf ik het al een beetje aan, het ging niet zo goed met me. 
Veel te veel aan mijn hoofd en  nergens meer rust vinden.










Op het werk ging het van kwaad naar erger.  Er kwam steeds maar meer werk op mijn bureautje te liggen en toen er dan ook tijdens de, oh zo drukke, zomermaanden maar eventjes 2 collega's uitvielen, was het gewoon pompen of verzuipen.  Iedereen op de bureau nam stukjes over, we probeerden er allemaal het beste van te maken. 
Zonder naar ons lichaam te luisteren, gewoon de signalen dat het uitstuurde, compleet negeren.


Eind juni was ik gewoon opgebrand: moe, prikkelbaar, slokdarmproblemen maar vooral: ik sliep amper nog.  Maar aan de noodrem trekken, daar dacht ik zelfs niet aan.  Gewoon verder gaan, want je kan al die kindjes aan de sportkampen toch niet in de steek laten.  En oh ja, dat evenement begin september (gordelfestival) waar ik mijn hart en ziel inleg, dat kon ik toch ook niet laten schieten.
Dus deden we gewoon verder, mijn lichaam schreeuwde om rust, rust dat ik het gewoon niet wou gunnen.




Begin augustus gingen we met het gezinnetje 10 dagen energie tanken in Zuid-Frankrijk.  Ik herleefde: niets moest, genieten, zalig nietsdoen,....  En we genoten, mijn energiepeil ging terug omhoog.  Toen ik terug aan het werk ging, straalde ik terug volgens de collega's.


Helaas, het duurde niet lang.  Welgeteld 1 dag en half hield ik het vol en ik voelde terug alle energie uit mijn lijf lopen.  Maar opgeven, nee, daar was ik nog niet klaar voor.  Ik haalde gordelfestival (je wil niet weten met welke wallen) en ik ging nog welgeteld 2 dagen erna werken.  De rest van die week had ik recup en mijn naïeve ik die dacht dat dat wel genoeg zou zijn om er de week nadien terug in te vliegen.  Mijn daagjes thuis slenterde ik maar wat rond, deed vanalles, maar ook niets,...
En toen, kwam de krak : ik ging de dochter halen van school en de onschuldige vraag "gaat het wel, mama?" was te veel.  Ik kon niet meer stoppen met wenen.  De dochter zei me dan ook, mama, ga naar de dokter, laat je helpen.  En nu ik er over nadenk, een 9-jarige moet zo'n raad niet aan haar moeder geven....




Die maandag ging ik naar de dokter.  Ik kreeg meteen 2 weken voorgeschreven en het advies om te rusten, alleen maar te doen wat ik graag deed.  Zo moeilijk, het was een stap, toegeven dat het niet meer ging.
Na die 2 weken ging het nog niet beter, en kreeg ik meteen een maand (tot ergens in oktober).  Ik streed zelfs bij hem om me toch niet zolang thuis te laten.
Stilletjes aan kwam ik uit mijn dal, af en toe deed ik opnieuw wat creatiefs, maar ik was vooral moe, moe...
En ja, ook nadien ging ik nog eens op doktersvisite: meteen tot eind november thuis.  En toen, had ik zelfs de moed niet om te vechten, ik rustte in mijn lot.  Eindelijk :-) 


Deze keer stond het gevreesde woordje "burn-out" bij mijn reden van afwezigheid.  Het was hard om het nu zwart op wit te zien staan, maar ik berustte.  Misschien had ik dat woordje wel "nodig" om aan mijn herstel te werken.
En hoewel sommigen niet echt begrip hadden, thuiszitten met een burn-out is niet een luxe ziekteverlof. Het is het resultaat van maanden/jaren al de signalen van je lichaam negeren, van gewoon verder te doen, tot je op een punt komt waarop je lichaam zegt, STOP. En vanaf dan is het leven van moment tot moment, tot je lichaam stilletjes aan de energie weer wil aanvullen.




Stapje bij stapje werd ik terug sterker, ik had weer zin om creatief bezig te zijn, ik voelde de energie terug.




In december ging ik terug aan de slag.  Wel maar halve dagen, ik nam in de namiddag steeds verlof of overuren op.  Het was aanpassen.  Maar het ging, zolang ik mijn grenzen goed bewaakte.


In januari ging ik opnieuw fulltime aan het werk.  Maar het is nog uitkijken, en vermoedelijk zal dat nog heel lang uitkijken zijn.  Het  burn-out monstertje loert om de hoek.  En nu is het nog steeds goed uitkijken om te luisteren, mijn grenzen weten liggen. En das verdomd hard.